We ervaren in Nederland een wooncrisis, daarnaast hebben we onder andere ook een tekort aan opvang plekken voor asielzoekers en een tekort aan goede huisvesting voor internationale medewerkers, en een tekort aan frisse scholen. Pas als we iets een crisis gaan noemen komt er blijkbaar in Nederland aandacht voor, terwijl we het tekort aan betaalbare woningen al rond 2006 op de agenda hadden staan.
Nu er zo veel aandacht is voor het flexwonen, spreken we er over alsof het een quick fix is. Dit komt het imago van modulair gebouwde woningen niet ten goede. Sterker nog; ik hoor gemeente bestuurders gewoon zeggen “wij geven de voorkeur aan echte woningen”.
Zolang we flexwonen een quick fix noemen, lossen we geen echte problemen op. EN bevestigen we het beeld dat het hier gaat om een inferieur product, of in de volksmond containerwoningen.
Modulaire woningbouw is een methode van bouwen die een CO2 footprint heeft die de helft is, van traditionele bouwmethoden en ook nog vele malen meer circulair is. Juist die circulairiteit en de flexibiliteit die de modulaire bouw biedt, zou in een tijd dat we praten over multi-use oplossingen beter op waarde geschat moeten worden. Bij De Meeuw realiseren we al bijna 100 jaar flexibele huisvesting. Dat zijn hoogwaardige gebouwen, van scholen tot laboratoria en van opvanglocaties tot poliklinieken en ziekenhuizen.
Gelukkig zijn er klanten die wel deze voordelen herkennen en weten dat modulaire woningen ook echte woningen zijn. Ik maak me er elke dag druk om dat we met die voorbeelden het beeld van een crisis oplossing kunnen uitpoetsen. Pas dan maken we met z'n allen de weg vrij voor een structurele oplossing. Voor een vrij basaal recht: het recht op een veilig en gezond thuis voor iedereen.
Joziene van de Linde
